Onder de pgb-paraplu van Pim

Pim Sonnenberg met zijn zoon. Foto: Pim Sonnenberg
Pim Sonnenberg met zijn zoon. Foto: Pim Sonnenberg
Pim Sonnenberg (43) is de man die als één van zijn pgb-kinderen moet leren fietsen, echte wielrenners regelt. Hij weet niet of zijn bedrijf door de nieuwe pgb-formule van de gemeente Amsterdam kan blijven bestaan.

Sonnenberg schrijft op nationalehulpgids.nl: “Je kan mij los inhuren. Ik vraag niet het vel over de oren. Deze knotsgekke papa weet er iedere keer weer een avontuur van te maken!” Pim Sonnenberg is een goedlachse pgb-hulpverlener. Met zijn bedrijf Pims Paraplu helpt hij tien kinderen met een beperking.

Persoonsgebonden Budget geeft mensen met een beperking en ouderen de vrijheid hun eigen hulpverleners te kiezen. Uit een nieuwsbericht van NAPnieuws blijkt dat er onzekerheid bestaat over banen van pgb-hulpverleners. Dat geldt ook voor Sonnenberg. Hij weet niet welke gevolgen de nieuwe kwaliteitsregeling gaat hebben voor hem als zelfstandige zorgleverancier. Sonnenberg is zelf autist. Zijn zoon heeft ADHD, PDD-NOS en Gilles de la Tourette.

Wat was het idee achter Pims Paraplu?
“Mijn vrouw en ik zochten iets voor onze zoon en toen merkten we dat de kwaliteit van pgb-zorg niet goed is. Zoals het nu gaat is niet de bedoeling. Dat kinderen worden geholpen door dure profs of para-psychologen. Ik dacht: dit kan ook op een andere manier. Dus ben ik het zelf gaan doen.”

Hoe bent u dat gaan doen?

“Ik voer gesprekken met de ouders over wat het kind wil leren. Ik organiseer allemaal projectjes om kinderen te inspireren. Ik heb weleens een kok uitgenodigd die dan een simpel gerecht met de kinderen gaat koken. Hij leert de kinderen bijvoorbeeld welke manier van snijden gevaarlijk is. Zo leren ze met hun motoriek om te gaan. Ik ga ook wel eens een weekend weg, in een huisje. Dan neem ik zowel kind als ouders mee. Dan kunnen we met elkaar pedagogische gesprekken voeren.”

Wat vindt u ervan dat de gemeente met de nieuwe pgb-formule kwaliteit gaat eisen van hulpverleners?
“Terecht. Ze voorkomen dat pgb ook kan worden uitgegeven aan spirituele massage en acupunctuur. Het is alleen onzeker waar de eisen liggen. Ik denk dat kleinschalige initiatieven in de knel gaan komen.”

Zoals uw bedrijf?
“Die kans bestaat, ja. Ik hoop dat de gemeente het nieuwe pgb-model goed aankleedt en dat ze de kwaliteitscheck niet gaat uitbesteden aan een administratiekantoor. Dat wordt omslachtig. En een derde partij gaat er ook nog aan verdienen.”

Heeft u pedagogische diploma’s?

“Over anderhalf jaar hoop ik af te studeren als docent Engels. Dus de pedagogische skills heb ik wel. Ik heb een zoon met een rugzak, en ik heb ook jaren op kinderdagverblijven gewerkt.”

Staat uw eigen autisme niet in de weg om goed te begeleiden?

“Nee, juist niet. Ik ben een ervaringsdeskundige, dus ik snap precies wat zo’n kind meemaakt. Ik heb kennis opgedaan die ik goed kan gebruiken. Ik weet hoe ik dingen moet aanpakken. Ik weet hoe het voelt als een kind van slag raakt, omdat het het overzicht niet meer heeft. Al vanaf mijn vijfde ben ik altijd aan het zorgen, voor mijn vader en broer die ook autist zijn.

Denkt u dat veel pgb-hulpverleners straks niet meer voldoen?

“Ja, ik denk het wel. Maar de gemeente moet niet naar diploma’s gaan kijken. Ik hoop dat ze kijken naar de kwaliteit van leerrendement.”

Leerrendement?
“Ja. Het sleutelwoord van pgb is toegevoegde waarde. Een kind met een beperking krijgt het bijvoorbeeld niet voor elkaar om te fietsen. Op school is er geen tijd om dat te leren. Ik bel dan de wielrennersvereniging op, en ik nodig een paar van die gasten uit. Die geven dan uitleg over fietsen. Ze helpen de kinderen door te laten zien dat ze hun voeten anders moeten neerzetten op de trappers. En ja hoor, dan lukt het! Een kind komt vooruit.”