"In dit huis wil ik oud worden, maar straks moet ik misschien verhuizen"

NAP Nieuws gaat langs bij huiseigenaren die gedupeerd worden door de overgangsregeling naar eeuwigdurende erfpacht. De Amsterdamse kunstenares Liesbet Zikkenheimer (64) is gepensioneerd en woont met haar man Tonnie in een twee-onder-een-kapwoning in Watergraafsmeer, Amsterdam-Oost.

“Mijn partner deed de rekentool een keer. En toen nog een keer, en nog een keer. Hetzelfde bedrag bleef eruit komen: een kwart miljoen als we in 2017 overstappen op eeuwigdurende erfpacht. Onze eerste reactie was: dit kan toch niet waar zijn? De gemeente gaat ons toch geen oor aannaaien? Toen ben ik losgegaan met mijn studie: nadenken, lezen, rapporten doorspitten. Alles om te begrijpen waar dit vandaan komt.

“We kochten dit huis in 2006. Bij de aankoop zagen we het voor ons: dit is het huis waarin we oud willen worden. Het is een fijne wijk, de gemeente noemt het niet voor niets een ‘populaire wijk’, en een prettige woning. Achterin de tuin staat een tuinhuisje met daarin mijn schildersatelier.

P2580356.jpg
'Misschien moet ik straks voor het eerst in mijn leven buiten Amsterdam gaan kijken.'

“Het huis is gebouwd in 1952, toen is de erfpacht vastgesteld voor 75 jaar, dus tot 2027. We betalen nu een jaarlijkse canon van 240 euro. Bij de aankoop hebben we ons verdiept in de erfpachtregeling en het leek allemaal prima. We wisten dat de huidige canon belachelijk laag was en realiseerden ons dat dit zou veranderen in 2027. Uit goed vertrouwen in de gemeente hadden we niet verwacht dat het verschil zó groot zou zijn.

“Als de erfpachtregeling van wethouder Eric van der Burg doorgaat, moeten we kiezen tussen het eenmalige bedrag van 250.000 euro, of een jaarlijkse canon van ongeveer 10.000 euro. Dit is meer dan 40 keer zo veel als de canon die we nu betalen! Deze bedragen zijn onrechtvaardig, het verschil is belachelijk groot.”

“De hele regeling lijkt een werkstukje voor de middelbare school, het is volledig losgeslagen van de werkelijkheid. Het grondbedrijf van de gemeente lijkt verslaafd te zijn aan het maken van winst, en houdt hierbij geen rekening met de burgers van Amsterdam. Het bedrag is gebaseerd op de WOZ-waarde van het huis en daar komt de Buurt Straat Quote nog eens bij. Deze quote is een bedenksel van de gemeente, het is nergens op gebaseerd. Omdat wij toevallig in een ‘populaire wijk’ wonen, worden we dubbel gepakt. Die quote bepaalt bij ons 63 procent van het complete bedrag.

Toekomst

“Ik weet niet wat er gaat gebeuren. Het is politiek dus ik vrees dat we in het midden zullen uitkomen. Misschien wordt het dan iets dragelijker. Als het afkoopbedrag ongeveer 10% van de WOZ-waarde van het huis zou worden, zou ik het eerlijker vinden. Als het zo blijft zoals het nu lijkt… Ik weet niet wat er dan gebeurt. Misschien moeten we ons huis dan wel verkopen, iets gaan huren. Dat zou vreselijk zijn. Misschien moeten we ook wel buiten Amsterdam gaan kijken, voor de eerste keer in mijn leven.”

Lees ook: “Misschien is het wel een heel logisch bedrag, maar ik kan het me niet voorstellen”