“Zonder me er bewust van te zijn, zal ik dingen doen die hij ook deed”, vertelt Humans of Amsterdam-fotografe Debra Barraud (28), terwijl ze door het Stedelijk Museum in Amsterdam loopt. Tot eind mei zijn hier werken van de beroemde stadsfotograaf en cineast Ed van der Elsken (1925-1990) te zien. “Hoewel onze stijl anders is, begrijp ik dat mensen mijn werk met dat van Ed vergelijken omdat we allebei dagelijks op straat te vinden zijn. Dag in dag uit met de camera op pad om mensen te fotograferen.”
De tentoonstelling ‘De Verliefde Camera’ begint met een kort filmpje dat zichzelf steeds herhaalt. Hierin is Van der Elsken te zien die met ontbloot bovenlichaam in een autootje met open dak door een weiland hobbelt. Barraud kijkt gefascineerd naar het scherm. “Zo’n filmpje van hem is bijna een vlog”, zegt ze. “Ik denk dat vlogs nu nog niet serieus genoeg genomen worden. Het is een invloedrijke manier om het medium video in te zetten. Als er nu iets gebeurt in de wereld, hoef je niet meer te wachten totdat een nieuwszender verslag uitbrengt; er zijn mensen ter plaatse die meteen live laten zien wat er aan de hand is.”
Debra Barraud: 'Dit beeld is fantastisch, zo dichtbij kun je nu niet meer komen zonder mensen om toestemming te vragen. Ed benaderde mensen op een bijdehante manier; hij probeerde een reactie uit te lokken. Het is ook zijn brutaliteit die ervoor heeft gezorgd dat hij zulke prachtige foto's kon maken. Ik denk dat die benadering nu niet dezelfde reactie zou uitlokken als toen. Mensen zijn nu meer gericht op hun privacy. Om die reden spreek ik mensen heel anders aan, voorzichtiger. Ik probeer eerder het vertrouwen te winnen.'
'Vroeger was het een eer op de foto gezet te worden, toen dachten mensen al snel: 'Oh, wil je een foto van mij?!' Mijn moeder vertelde dat mijn opa een keer in de krant stond met een foto. Toen dat gebeurde wist het hele land ervan. Er was meer vrijheid omdat mensen minder achterdochtig waren.'
'Dit vind ik één van de mooiste foto's van de tentoonstelling. Die blik van dat rechter meisje is zo uitdagend, prachtig dat Ed dit zo vast wist te leggen. Misschien flirtte hij terug met de meisjes op deze foto, puur om die reactie van hen te krijgen.'
'Ik ben nu vier jaar bezig met Humans of Amsterdam, maar als ik iemand tegenkom die ik ooit heb gefotografeerd herken ik diegene altijd nog. Vaak herkennen ze mij niet meer, maar dat vind ik juist prettig. Ik blijf graag enigszins anoniem. Eigenlijk ben ik een heel introvert persoon, dat verwachten mensen vaak niet van mij. Ik vraag me af of Ed zich nog herinnerde wie hij allemaal gefotografeerd had, dat waren er zo veel.'
'Ik vind meisjes met rode haren zo intrigerend, ik weet niet goed waarom. Bij de mensen die ik fotografeer ben ik altijd opzoek naar een verhaal. Wat dat betreft zie ik mezelf niet als een straatfotograaf, zoals Ed wel was. Voor mij is een straatfotograaf iemand die naar beeld zoekt. Bij mijn werk is het beeld ondersteunend bij het verhaal, misschien is het er zelfs ondergeschikt aan.'
