De Gulle Gevers: Ronald en Marijke Dijkstra-Visser

Ronald en Marijke Dijkstra hebben een fonds voor blaasinstrumenten en hun bespelers. Foto: Paul Kramer
Ronald en Marijke Dijkstra hebben een fonds voor blaasinstrumenten en hun bespelers. Foto: Paul Kramer

Kunstenaars moeten zelfredzaam worden, vindt het kabinet-Rutte. Niet de overheid, maar zogenoemde mecenassen moeten kunstenaars in toenemende mate financieel ondersteunen. Wie zijn deze particuliere gevers, wat zijn hun beweegredenen? NAP interviewt iedere week een Gulle Gever.

Amsterdam, 2 feb – Ronald en Marijke Dijkstra-Visser hebben sinds 2002 een eigen cultuurfonds: het Dijkstra-Visserfonds. Met hun fonds willen de piloot en voormalig stewardess blaasinstrumentalisten ondersteunen. Zo kon Christopher Bouwman bijvoorbeeld een hobo-opleiding volgen aan het conservatorium in het Zwitserse Genève, en kreeg saxofoniste Aukelien Kleinpenning een nieuwe saxofoon.

Het Dijkstra-Visserfonds is een CultuurFonds op Naam van het Prins Bernhard Cultuurfonds (PBC), waarmee particulieren door schenking of erfenis een zelf gekozen cultureel doel kunnen ondersteunen. Het oprichten van zo’n fonds kan vanaf 50.000 euro, voor een periode van minimaal vijf jaar. In 2011 heeft het PBC 250 Fondsen op Naam.

Hoe zijn jullie erbij gekomen om een eigen cultuurfonds op te richten?

Marijke:  “Ik speel dwarsfluit, als amateur. Tussen de schuifdeuren, zeg maar. Niet geschikt voor consumptie. Op een gegeven moment wilde ik een nieuw instrument kopen. Toen dacht ik: waarom zou ik dat voor mijzelf doen, terwijl jonge, getalenteerde blazers daar veel meer mee zouden kunnen doen?

“Op een gegeven moment waren we erg bezig met de vraag wat we moesten doen met onze erfenis. We hebben geen kinderen, en onze neefjes en nichtjes hebben wel genoeg. Toen we van het Fonds op Naam hoorden, viel alles op z’n plek.”

Waarom hebben jullie gekozen voor een Fonds op Naam en niet bijvoorbeeld voor een fonds in eigen beheer?

Ronald: “We willen graag talent ondersteunen en het PBC heeft daar veel ervaring mee. We weten dat ons geld daar zorgvuldig wordt beheerd.

“Eerst wilden we alleen onze erfenis schenken, maar het PBC overtuigde ons ervan om nu al te beginnen. Het is fiscaal heel voordelig. Onze giften zijn aftrekbaar bij de belasting: iedere euro die wij schenken kost ons eigenlijk maar 48 procent. De rest betaalt de overheid. Zo dragen we nog allemaal een steentje bij.”

Maar wel aan een doel dat jullie hebben vastgesteld.

Ronald lacht: “Precies!”

Hoe bepalen jullie wie er geld krijgt?

Ronald: “Dat bepalen wij niet, maar een commissie. Het PBC heeft experts in huis voor alle disciplines, ook voor de onze. Ik ben blij dat zij dat doen, zij kunnen dat veel beter beoordelen dan wij.”

Marijke: “Ik zou iedereen wel geld willen geven!”

Hoeveel geven jullie eigenlijk?

Ronald: “Ons fonds keert zo’n 2500 euro per jaar uit. Het fonds draait op rente. Daardoor kan het in principe altijd blijven bestaan.”

Verwachten jullie er iets voor terug?

Marijke: “Nee, absoluut niet. De eerste vier jaar hebben wij geen contact gehad met de muzikanten aan wie geld was uitgekeerd. Niet alle kunstenaars willen dat, het kan een beetje ongemakkelijk zijn.”

Is het niet mooi om ook de resultaten te zien van jullie giften?

Marijke: “De afgelopen jaren zijn we wel een paar keer uitgenodigd voor concerten en eindpresentaties. Dat was heel bijzonder. Maar we stellen het niet als eis. We willen talent bevorderen. Alles wat we erbij krijgen, is extra.”

Ronald: “Soms geeft wel eens een dubbel gevoel. Dan word je uitgenodigd voor een presentatie, en dan krijg je vrijkaartjes. Daar is het ons natuurlijk helemaal niet om te doen.”

Marijke: “Wij hebben eens een jonge klarinettiste een bijdrage voor een nieuw instrument gegeven. Zij nodigde ons uit voor haar eindexamenpresentatie. Na afloop kwam haar moeder wat opgelaten naar ons toe om ons bedanken. Daar werd ik wat ongemakkelijk van, het is dan toch zo dat zij daar het geld niet voor heeft. Je hoeft ons niet te bedanken, denk ik dan. Wees trots op je dochter, het is fantastisch wat zij doet.”

Gaan jullie meer geven vanwege de bezuinigingen op kunst van dit kabinet?

Ronald:  “Nee, dat zijn we niet van plan. Wel proberen we anderen over de streep te trekken. Je hoeft geen Joop van den Ende te zijn om een eigen fonds op te richten, zeg ik altijd. Het kan al voor een relatief klein bedrag. Voor het geld waarmee je een fonds kan oprichten, kopen veel mensen een auto. Soms wel iedere twee jaar! Wij willen graag laten zien dat je dit er ook mee kan doen. Dit is leuker.”

Enhanced by Zemanta