Tijdens het Filosofisch Diner in café MidWest vertelt Frank Meester over een inconsequent leven en gaan geïnteresseerden met elkaar in gesprek. Met een glas rode wijn wordt gesproken over de drang om de wereld te begrijpen, over determinisme, en of inconsequentie nou wel of niet hetzelfde is als inconsistentie.
Aan het einde van een stil zijstraatje van het Mercatorplein doemt het sfeervol verlichte café MidWest op. Het is de eerste woensdag van februari en hier vindt vanavond een nieuwe editie plaats van het Filosofisch Diner. De zaal van het café is gevuld met een handjevol eettafels, die keurig gedekt zijn met servies en kaarsen. De organisator van het Filosofisch Diner, Casper Vuurmans, heet de eerste bezoekers welkom. ‘U kunt tussen de andere bezoekers plaatsnemen aan een tafel en tijdens het diner luistert u naar een filosofische spreker. Tussendoor is er een moment om met uw tafelgenoten over het thema in gesprek te gaan.’
De tafels zijn nog leeg, afgezien van een stel van gepensioneerde leeftijd dat naar elkaar toegebogen in gesprek is. Achter de bar staat een klimrek dat is omgebouwd tot een drankkast, aan de muur hangen boekenplanken gemaakt van ouderwetse gymbanken, en op de vloer is de belijning van een gymzaal te zien. Het valt niet gelijk op, maar het café heeft de stijl aangehouden van het schoolgebouw dat het vroeger was.
De eerste bezoekers die binnen druppelen wagen het nog niet om aan de lege tafels plaats te nemen, en blijven even bij de bar hangen. Arie is een man van middelbare leeftijd met een peper en zoutkleurig baardje. Met een glas rode wijn in zijn hand weidt hij bourgondisch uit over zijn filosofische hobbyclub. Poëet-performer Lonneke vertelt glunderend dat ze zelf iets toevoegt aan de avond: ze zal meeluisteren met de gesprekken aan de tafels, die ze aan het einde van de avond in een spoken word performance verwerkt.
Grijze haren
Iets voor acht uur zijn alle tafels gevuld en staat Casper op vanachter de bar om de avond te openen. De bezoekers nippen van hun wijn en luisteren geïnteresseerd. Met de vele grijze haren in de zaal lijkt de avond echter niet een erg divers publiek te hebben getrokken. Toch vertelt Casper blij te zijn veel nieuwe gezichten te zien. Vanwege de coronapandemie heeft het Filosofisch Diner een tijd plat gelegen, en nu is de avond toch uitverkocht.
Met applaus wordt filosoof Frank Meester verwelkomd. Met een anekdote over het tevergeefs proberen je bureau te ordenen neemt hij niet lang om bij het statement van zijn avond te komen. ‘De perfecte ordening bestaat eigenlijk niet. Er is altijd iets wat aan onze principes ontsnapt, hoe we ons best ook doen. Dat zullen we moeten accepteren.’
Inconsequentie of inconsistentie
Nadat Frank Meester voorbeelden van deze inconsequentie noemt uit onverwachte hoeken, zoals de wis- en natuurkunde, is het tijd voor het diner. Onder het eten blijft het nog even stil terwijl de vreemdelingen aan elkaars gezelschap gewend raken. Maar niet veel later wordt er geanimeerd gesproken over de drang om de wereld te begrijpen, determinisme, en of inconsequentie nou wel of niet hetzelfde is als inconsistentie. De intieme dinner setting van het Filosofisch Diner lijkt een erg ongedwongen manier van publieksparticipatie uit te lokken.
Om een uur of negen zijn de borden leeg en lijkt het zelfs Arie van de filosofische hobbyclub te duizelen van de diepe gesprekken. Poëet-performer Lonneke stapt het podium op en wordt gevolgd door Frank, dit keer met akoestische gitaar. De performance doet weinig om een nieuwe wending te geven aan de lezing van Frank Meester, en hoewel de gespreksonderwerpen van de tafels voorbij komen, worden ze niet in het verhaal verweven. Toch biedt het muzikale optreden een luchtig einde aan de avond, die goed past bij een wereld die niet perfect rond te maken is.