AMSTERDAMSE DROMEN | Improvisatietheater voor iedereen

Wat zijn de dromen die Amsterdammers bezighouden? In de rubriek ‘Amsterdamse Dromen’ gaan de redacteuren van NAP Nieuws op zoek naar dromen die leven in de stad. Van het winnen van Olympisch goud en het opzetten van een eigen onderneming, tot de spannendste fantasieën of de ergste nachtmerries: elke dag komt een nieuwe droom voorbij.

Samen domme dingen doen in een oordeelvrije omgeving: volgens Isaac Simon is dat het perfecte recept voor levenslange vriendschappen. Samen met Nora McLeese begon de Amerikaan in 2015 een startup om liefhebbers van improvisatietheater een open podium te bieden. En een ontmoetingsplek, want improv is bovenal een sociale activiteit.

‘Ik ben zo blij dat we mensen zijn die zich voordoen als katten.’ Isaac Simon (34) kruipt op handen en voeten over de vloer van het Badhuistheater. ‘Ja,’ zegt zijn teamgenoot, ‘en dat de eigenaar van dit kattencafé zo’n mooie krabpaal voor ons heeft gekocht.’ Ze scherpt haar denkbeeldige nagels aan teamgenoot nummer drie. ‘Auw!’, zegt die. Het publiek lacht. ‘Krabpaal,’ roept Simon uit, ‘ben jij een mens… die zich voordoet als krabpaal?’

De hoeveelste keer het is dat ze deze show organiseren? Simon zou het al niet meer kunnen vertellen, zegt hij na afloop van de voorstelling, maar het telt aardig op. Toen hij in 2015 Nora McLeese ontmoette tijdens een workshop van improvisatietheaterschool Easy Laughs en ze ‘tot diep in de nacht tegen elkaar aan bleven schreeuwen over improvisatietheater’, stond gelijk vast dat de twee een samenwerking aan zouden gaan. De droom: een open podium creëren voor nieuw improvisatietalent. Met hun startup Tag Out Theatre maakt het duo die droom nu al acht jaar waar. Twee keer per maand kunnen improvisatieteams zich bij hen inschrijven om op te treden in het Badhuistheater.

Gekkigheid

Improvisatietheater – of improv voor ingewijden – is een uit Chicago overgewaaide theatervorm waarbij iedere scène ter plekke wordt bedacht door de spelers, doorgaans met het doel het publiek aan het lachen te krijgen. In Amsterdam bieden drie scholen cursussen aan voor aspirant-improviseurs: Easy Laughs, Boom Chicago en Flock Theatre. Cursisten kunnen auditeren om in improvteams en -producties terecht te komen, maar daarin is uiteindelijk beperkt plek. Voor de mensen die buiten de boot vallen of zich anderszins in de grijze zone tussen amateur en professional begeven, biedt Tag Out Theatre met haar laagdrempelige podium een uitkomst.

Het is namelijk eeuwig zonde als deze groep het improvwereldje uitstapt, vindt Simon. Die raakte overtuigd van de kracht van improv toen hij als twintiger vanuit de Verenigde Staten naar Barcelona verhuisde. ‘Ik kende nog niemand toen ik daar aankwam en had net een nare relatiebreuk achter de rug.’ Hij onderbreekt zijn verhaal om een van de aanwezigen gedag te zeggen. Zowel de spelers als de toeschouwers kent hij veelal bij naam. ‘Uiteindelijk vond ik in Barcelona een groep improvisers die in een kelder samen gekkigheid uithaalden’, vervolgt hij. ‘Zij werden al heel snel mijn nieuwe familie.’ Toen hij in 2015 naar Amsterdam verhuisde, sprak het voor Simon dan ook voor zich dat hij zijn hobby hier voort zou zetten.

Biertje

Want improv is misschien wel de leukste en makkelijkste manier om nieuwe vrienden te maken, vindt Simon. Dat verklaart wellicht waarom de meerderheid van de aanwezigen vanavond expats zijn. Vrienden maken in Nederland is volgens Simon niet eenvoudig als volwassene van buitenaf. ‘Iedere Nederlander die ik ken, heeft een vaste groep vrienden waarbij het lastig is om ertussen te komen. Improv is een ontzettend sociale activiteit. Je leert mensen kennen, stelt je kwetsbaar op en doet samen de meest gekke, domme en dramatische dingen. Dat schept een heel krachtige band.’

Dat de shows van Tag Out Theatre vaak niet druk bezocht worden – de drie improvteams die vanavond optreden vormen ook gelijk het merendeel van het publiek – maakt voor Simon verder niet uit. ‘Een avond als deze, die misschien twintig toeschouwers trekt, geeft minstens zo veel voldoening als een groot festival. Voor mij is het eindresultaat hetzelfde: je hebt het leuk met vrienden.’

Simon onderbreekt zichzelf nogmaals om naar teamgenoot nummer twee te zwaaien, die eerder zijn menselijke medekat speelde en uiteindelijk samen met hem in een oorlog belandde tegen menselijke krabpalen. De Zuid-Afrikaanse expat laat zich nu makkelijk overhalen tot een laatste drankje voor ze weer op huis aangaat. Simon straalt. ‘Dat vind ik misschien nog wel het leukste aan zo’n voorstelling’, verklaart hij. ‘Samen een biertje drinken achteraf.’