Met zijn twintig jaar is Geert Noordzij het jongste gemeenteraadslid in Amsterdam, maar hij wil niet dat zijn leeftijd zijn imago bepaalt: ‘Als ik in het hokje wordt geplaatst van een jong raadslid, dan kan je het eigenlijk alleen maar over jongeren hebben. En er is veel meer dat ik belangrijk vind.’
Op zijn vijftiende richtte Geert Noordzij samen met andere jongeren de klimaatstaakbeweging Fridays for Future, bekend van Greta Thunberg, op in Nederland. Na het afronden van de middelbare school stelde hij zich kandidaat als raadslid in Amsterdam en werd hij verkozen. Namens de PvdA is hij verantwoordelijk voor de portefeuilles: afval, circulaire economie, water, openbare ruimte en groen. Zelf vat hij zijn takenpakket samen als ‘alles dat je ziet als je de deur uitloopt’.
Wat wil je bereiken?
‘Er is een hele zichtbare, maar onbesproken ongelijkheid in Amsterdam. Kijk naar vuilnis. Er zijn wijken waar relatief veel meldingen worden gedaan en het schoner is, omdat het afval daardoor vaker wordt opgehaald.’ Je stem hoorbaar maken is zo’n luxe. Als jij elke dag bezig bent of je wel eten op tafel kan zetten die avond, maak je je waarschijnlijk minder zorgen over het afval op straat. Ik wil dat iedereen wordt gehoord, niet alleen de mensen die de middelen hebben om hun mening kenbaar te maken.’
Hoe ga je dat als raadslid aanpakken?
‘Door mijn aandacht en middelen ongelijk te investeren. Ik wil mij focussen op de stadsdelen waar mensen juist niet de hele tijd bij de gemeente aankloppen. Het allerbelangrijkste is daarbij om de stad in te gaan. Naar mijn mening is dat niet even een mailtje beantwoorden of iemand uitnodigen op het stadhuis. Ik zoek mensen het liefst op in een buurthuis of bibliotheek. Ik wil luisteren naar de Amsterdammers en me baseren op wat zij zelf vertellen, dat is volgens mij de kern. Je kan niet verwachten dat ze altijd naar jou toe komen.’
Wat heeft jou gemotiveerd om je verkiesbaar te stellen voor de gemeenteraad?
‘Ik vind het belangrijk dat een stad een fijne, inclusieve gemeenschap heeft. Lokale politiek kan dit realiseren en is daarom een essentieel deel van onze samenleving. Anders dan landelijke politiek, is de gemeenteraad heel persoonlijk en direct. Ik was van jongs af aan al politiek betrokken, maar meer vanuit een idealistisch perspectief, zoals over klimaatbeleid. Op dit moment ben ik minder klimaatactivist en meer raadslid.’
Foto: Roderik Rotting
Hoe kijk jij aan tegen mensen die jouw politieke passie wijden aan jeugdig idealisme en enthousiasme?
Rolt met zijn ogen. ‘Dat vind ik toch zo irritant. Natuurlijk ga je als nieuwe politicus met heel veel idealen je nieuwe functie tegemoet. Er is een reden dat je je verkiesbaar stelt. Maar ik zie ook veel oudere mensen die al heel lang in de politiek zitten en nog steeds passie hebben. Het maakt niet uit of je 14 of 40 bent, je moet het ergens voor doen. Als je merkt dat je die redenen niet meer helder voor ogen hebt, dan maakt het niet uit hoe oud je bent, dan moet je er gewoon mee stoppen.’
En als mensen het vertrouwen in de politiek zijn verloren?
‘Het helpt altijd om in gesprek te gaan. Ik probeer hun redenen te begrijpen en emoties te erkennen, maar tegelijkertijd maak ik ze wél duidelijk dat ik me als raadslid keihard inzet om Amsterdam een stukje mooier te maken. Zo vraag ik of zij ideeën hebben voor hun buurt en stad. Ook probeer ik om vaker terug te komen naar plekken om te praten. Dat is noodzakelijk, want vertrouwen win je niet door een keer langs te komen. Soms zijn het simpele veranderingen als meer fietsenrekken op straat. Het liefst wil ik dat zulke veranderingen zo snel mogelijk worden doorgevoerd, maar het kost heel veel tijd. Daar kan ik echt weleens gek van worden, maar ik vind het belangrijk dat mensen een antwoord krijgen.’
Zelf combineer jij raadslidschap met een studie rechten. Hoe houd je dat vol?
‘Gewoon door het te doen. Ik voel een enorme drang om te zorgen dat niemand achter wordt gelaten in de samenleving. Het is niet altijd leuk en makkelijk. Ik had afgelopen maandag tentamen en had bijna geen tijd om lessen te volgen. De combinatie lukt me wel, omdat ik het belangrijk vind. Het in gesprek gaan met mensen en daar vervolgens actie op ondernemen geeft me veel energie. Dat is ook de reden waarom ik rechten ben gaan studeren; om de ondergesneeuwde stemmen te versterken. ‘
Wat is jouw advies aan jongeren die willen bijdragen aan of misschien wel kritiek hebben op de politiek?
‘Doorbreek je bubbel. Ga nadrukkelijk op zoek naar andere perspectieven. Dat is heel belangrijk om te zorgen dat iedereen wordt meegenomen. En richt je tot de politiek. Als je het ergens niet mee eens bent, moet je je uitspreken om bepaalde zaken op de kaart te zetten. Kom in ieder geval in actie.’ Noordzij lachend; ‘Sorry, dat moest er blijkbaar even uit, zit dat activistische toch nog in me.’