Column: De dag van 'de warme trui'

Wekker. Foto: Imaginese, www.flicker.com
Wekker. Foto: Imaginese, www.flickr.com

De zon komt op, een nieuwe dag breekt aan. En dat is altijd wel de dag van iets. Of iemand. De NAP-redactie kiest iedere aflevering ‘de dag van…’ uit en laat hier haar eigenzinnige licht over schijnen.

Het breien begon als een nieuw tijdverdrijf op de zaterdagmiddag. Al haar vriendinnen van de tennis deden het ook, dus waarom zou zij het niet eens proberen? Dus haalde mijn moeder een patroon van een trui of vest uit de Libelle en bepaalde wie van ons een nieuw kledingstuk nodig had.

Maar het breien verplaatste zich al snel naar andere middagen. En tijdens het televisie kijken. Ook ontwikkelde ze een passie voor stripfiguren. Vooral voor pratende dieren. Sindien liepen mijn zusje en ik rond in een trui met Dikkie Dik of Donald Duck. Of Idefix, het hondje van Asterix en Obelix.

Ik was net elf jaar oud. En ik zat al in groep acht.

Eerst weigerde ik nog om die truien naar school aan te doen. Mijn moeder begreep het niet, ze waren toch lekker warm? En ik zou sowieso de enige zijn met zo’n ‘kekke trui’, dat is toch hartstikke leuk? Ze wist het zo slim te spelen dat er op een gegeven moment alleen nog maar zelfgebreide, wollen truien in mijn kast hingen. Dus koos ik the best of worse en ik ging voor Dikkie Dik.

Daar stond ik dan op het schoolplein, in een kriebelige trui met een pratende, rode kater. Om mij heen werd gemiauwd en gegiecheld. Klasgenoten vroegen of ik die trui zelf had gemaakt. En of ik een schoteltje melk wilde. Een ander dier hielp niet, dan begonnen ze te blaffen. Of te loeien. En in discussie gaan met mijn moeder ging ook niet, want zo’n trui hielp immers goed tegen de kou. Gelukkig werd het al snel lente. En in de brugklas kreeg ik eindelijk kleedgeld.

Afgelopen weekend was ik op bezoek bij mijn moeder. We samen voor de televisie. Zij met een kopje thee in haar hand en de kat op schoot. Tijdens een van de reclamepauzes stond ze op en liep ze naar boven. Ze kwam terug met een wollen trui met een print van Fokke en Sukke. Ze is meegegaan met haar tijd, dat moet je haar nageven. En waarschijnlijk sta ik hiermee gigantisch voor lul, maar ík heb in ieder geval een warme trui.