Even voelen hoe het is om elkaar het ja-woord te geven? Woensdagnacht kon het in Paradiso. NAP Nieuws was erbij. ‘Toch wel een dingetje, dat trouwen.’
Op het podium van de kleine zaal bovenin Paradiso staat een jonge blonde vrouw van begin twintig in een veel te grote witte bruidsjurk. Vrolijk draait ze een rondje, de rode mouwen van haar eigen avondjurkje piepen onder de schouderruches uit.
Onder een weelderige rozenboog midden op het podium wacht haar glimlachende aanstaande, op zijn wangen een stoppelbaardje en op zijn hoofd een hoge hoed. Dan is het plots zover. Eerst vormen haar lippen een ‘ja’, onhoorbaar door de luide dansmuziek. Dan die van hem. Onder begeleiding van een jongen in gilet schuift het kersverse bruidspaar elkaar de plastic gouden ringen om.
Smoorverliefd
Ter gelegenheid van het vijftigjarig bestaan van poppodium Paradiso mochten elf geselecteerde stellen elkaar woensdag op de dag van de liefde het officiële ja-woord geven in de grote zaal. Tijdens het aansluitende feest, open voor zowel de ongeveer tweeduizend gasten van de bruidsparen als gewoon publiek, kon er op alle drie de podia geoefend worden met trouwen.
Ontdaan van bruidsjurk en hoed staat het zojuist in de echt verbonden stelletje innig omarmd in de gang naast de zaal. ‘We kennen elkaar uit een Mexicaans restaurant in Dublin’, vertelt de Ierse Robert met twinkelende ogen. Een jaar geleden werd hij smoorverliefd op zijn Kate Anne. Zij had eerst nog haar twijfels, zeker een half jaar heeft Robert zijn best moeten doen. Nu woont hij bij haar in Amsterdam.
Het oefentrouwen vanavond voelde goed. ‘Niets duurt voor altijd zeggen ze’, zegt Robert met een brede glimlach, ‘maar voor het moment was dit geweldig.’
Een cadeautje
Een verdieping lager in de grote zaal is het druk. Boven het dansende publiek hangen grote rode kartonnen harten van het plafond naar beneden zachtjes mee te wiegen op Beyoncé’s ‘Single Ladies’.
In een hoekje staat Lisette in een imposante witte bruidsjurk, compleet met sluier en kanten handschoentjes, uit te kijken naar Maryo. Daar komt ze al, nog in paars colbert. Die blijft niet lang meer aan, want ook dit stel gaat elkaar straks het officieuze ja-woord geven.
‘Deze avond is een cadeautje van haar aan mij’, vertelt Lisette, stylist van beroep. De twee wonen niet samen, maar wel bij elkaar om de hoek in West. Omdat Maryo, zelfstandig kunstenares, het heel druk had de afgelopen tijd, heeft Lisette wat extra voor haar gezorgd. ‘Ik heb haar geholpen met het huishouden en ze mocht m’n scooter lenen. Ik ben heel lief voor haar geweest.’ Die liefde krijgt ze vanavond terug met een trouwerij.
Lisette denkt niet dat trouwen veel verandert aan een relatie. ‘Misschien wordt het wat vanzelfsprekender dat je bij elkaar blijft. Je gaat niet zomaar weer scheiden natuurlijk. Maar ik vind dat het, ook als je eenmaal getrouwd bent, heel belangrijk blijft om je best voor elkaar te doen.’
Voor de grap
Terug in de kleine zaal boven wordt flink gedanst. Het podium is nu leeg, op de jongen in het giletje en zijn vrouwelijke mede-beambte na. Ze proberen alle voorbijgangers over te halen tot de verbintenis. ‘Kom, je wilt het wel!’
De vierentwintigjarige Rob is net herkend door een meisje waarmee hij samen op de basisschool zat, maar die hij na groep acht uit het oog is verloren. De hereniging is gezellig; ze besluiten maar meteen te gaan trouwen.
Als Rob de hoge hoed weer van zijn hoofd heeft gehaald en de plastic ring af heeft geschoven, moet hij bekennen dat het toch ‘wel een dingetje is’, dat trouwen. ‘Het was natuurlijk voor de grap dit, maar ik voelde wel meteen iets van de verwachting die er om trouwen heen hangt.’
Eenmaal van het podium verdwijnt Rob snel de rookruimte in. Tussen de in grijze dampen gehulde avondkleding en hier en daar een verdwaalde bruidsjurk, betwijfelt hij of hij later echt wil trouwen. ‘Ik weet niet of ik iemand tegenkom waarmee ik het zou willen. Maar een leuk bruidsfeest aan het Comomeer lijkt me op zich wel wat.’
Dit bericht is voor het laatst gewijzigd op 16 februari om 12.20 uur.