AMSTERDAM – De gemeente Weesp stemde afgelopen week in met een fusie met Amsterdam. Bewoners kunnen de komende acht weken bezwaar maken. Het dorp Rozenburg ging tien jaar geleden samen met de stad Rotterdam, vergelijkbaar met de fusie van Weesp. Nog steeds merken ze daar de gevolgen van. ‘De druiven zijn voor Rozenburg de afgelopen tien jaar ontzettend zuur geweest.’
Muziektheater de Ontmoeting op Rozenburg stroomt langzaam vol op een grijze vrijdagochtend. Het college van burgemeester en wethouders van de gemeente Rotterdam is naar Rozenburg gekomen als afsluiter van een tour langs alle wijken. Bewoners gaan aan tafel bij de burgemeester of verschillende wethouders om zo al hun zorgen en problemen te kunnen uiten.
Rozenburger Wim van Hutten is gekomen om te praten over het kappen van bomen. ‘Er zijn wel vijftienhonderd jonge boompjes weg. We weten niet eens welke bomen weggaan en kunnen er niks aan doen. Als klein dorpje zijn we opgeslokt door Rotterdam. Rozenburg is een voorbijrijgemeente voor wethouders als ze naar de Maasvlakte gaan.’ Hij wil zo snel mogelijk beginnen. ‘Ik ga gauw zitten.’
Volgens Wethouder Barbara Kathmann (Economie, Wijken en kleine kernen, PVDA) komt Rozenburg als laatste aan de beurt met een goede reden. ‘We wilden in 2020 komen, want dat is het jubeljaar, tien jaar bij Rotterdam. Voor u voelt dat wat anders, maar we gaan het wel vieren.’ Een licht applaus volgt.
Nadat de burgemeester en wethouders zich hebben voorgesteld en hebben laten weten blij te zijn om in Rozenburg te zijn, houdt de voorzitter van de gebiedscommissie Rob Osterlee een welkomstwoord. Hij wijst erop dat Rozenburg een eiland is. ‘Daarom zijn we niet in Rozenburg, maar op Rozenburg.’ Bijna het hele college had het fout.
Sommige bewoners zijn flink voorbereid gekomen, met stapels papieren, krantenknipsels, notities en foto’s om hun problemen uit te leggen. Allerlei problemen worden besproken, van grofvuil tot parkeerplekken. Paul Kattenstaart vertelt over de biljartclub, die dreigt te verdwijnen. ‘We zijn met zo’n 45 ouderen en we moeten ons clubhuis uit.’ Kathmann wil helpen. ‘Dit soort voorzieningen zijn echt belangrijk hier. Er is hier geen alternatief, ze kunnen niet ergens anders heen. Maar er zijn geen snelle oplossingen.’ Zo zijn er ook voor de lokale middelbare school en het zwembad geen alternatieven op Rozenburg zelf.
‘De Coolsingel is ongelofelijk ver weg’
Volgens Kathmann kan Rotterdam wat leren van de burgerkracht die in Rozenburg heerst. ‘Er heerst hier echt dorpssentiment. Mensen committeren zich om te helpen, veel vrijwilligers. Zo wil je het in de stad ook.’ Ook wethouder de Langen (Volksgezondheid, CDA) prijst Rozenburg: ‘Het sociale weefsel hier is heel sterk. Mensen kunnen zelf dingen oplossen.’ Het probleem voor veel Rozenburgers is dat ze dat juist niet kunnen. Zo is de gebiedscommissie alleen adviserend. Alle beslissingen worden in het stadhuis op de Coolsingel genomen.
Vanaf de Coolsingel is het meer dan een uur reizen met het openbaar vervoer naar Rozenburg. Die afstand is tekenend. Hans en Eugenie Henneveld, een gepensioneerd echtpaar, vinden dat de Coolsingel ‘ongelofelijk ver weg’ is. ‘Maar het komt dichterbij. Positieve dingen krijgen de overhand. Er wordt beter naar Rozenburg geluisterd, maar dat heeft wel lang moeten duren.’
Rotterdam is twee jaar geleden gestart met een aanpak kleine kernen. Hierdoor is er een wethouder, Barbara Kathmann, gekomen die direct verantwoordelijk is voor Rozenburg. Het plan lijkt te werken. Voorzitter Osterlee: ‘De druiven zijn voor Rozenburg de afgelopen tien jaar ontzettend zuur geweest. Eindelijk is er erkenning van het college dat wij een andere benadering nodig hebben, maatwerk. Wij zijn écht anders.’