Het gerucht dat al langere tijd de ronde deed, werd in de nacht van woensdag op donderdag bevestigd door sportjournalist Fabrizio Romano: Jordan Henderson verruilt het Saoedische Al-Ettifaq voor Ajax. ‘Een noodgreep die de gaten moet vullen die afgelopen maanden duidelijk werden’, meent auteur en oud-teammanager van Ajax David Endt (69).
Jarenlang was Endt betrokken bij Ajax. Eerst als jeugdspeler – een aanhoudende blessure verhinderde een doorbraak – en van 1997 tot 2013 als teammanager van het eerste elftal. Onderweg naar Rotterdam, waar hij de Amsterdamse Feyenoord-speelster Ziva Henry begeleidt, laat hij zijn licht schijnen op de komst van de 33-jarige Henderson.
Een unieke transfer? “Het unieke zit ‘m enkel in het feit dat hij Henderson heet en dat hij een rijke carrière achter zich heeft liggen. Verder vallen de financiën op, een genoemd salaris van zes miljoen per jaar. Dat is behoorlijk tegen het zere been van Cruyff. Pas als hij dezelfde soort voetballende impuls geeft als bijvoorbeeld Dušan Tadić, zal deze transfer van nut zijn geweest.”
De verwachtingen liggen bij een nieuwe Ajax-aankoop altijd hoog. De honger naar iets van succes is onder supporters immens geworden na een zomer vol dramatisch uitgepakte transfers. Het psychologische effect dat het beleid van voormalig technisch directeur Sven Mislintat volgens Endt in de kleedkamer heeft, maakt de uitdaging voor Henderson nog veel groter. “Ik ben ervan overtuigd dat die kleedkamer compleet verdeeld is tussen aankopen van Mislintat en de meer ‘gevestigde’ jongens. De nieuwe spelers zijn heel onzeker, omdat de man die ze gehaald heeft alweer vertrokken is. Daardoor staan twee groepen nu tegenover elkaar. Hoe moet een speler van buitenaf, die vast zal worden bijgepraat over de club, maar die totaal niet weet hoe alles precies zit, dat gaan oplossen?”
Mentaliteit
In Het Parool verscheen vorige week een opvallend interview met Remko Pasveer, waarin hij aangaf dat hij bij veel huidige spelers de ‘liefde voor de bal’ en extra trainingsinzet mist. Kan Henderson op dat gebied voor verandering zorgen? “Daar is een groot deel van de hoop op gericht, maar eigenlijk zijn dat relatieve bijzaken. In een kleedkamer van 25 man moet je veel meer spelers hebben met zo’n mentaliteit. Hij kan, zoals bijvoorbeeld Nico Tagliafico eerder, spelers meetrekken in zijn mentaliteit. Maar als andere spelers doorhebben dat hij vooral is gekomen voor een mentaliteitsverandering, heeft dat snel iets artificieels.”
Bovendien denkt Endt, terugkijkend op het Ajax van de jaren ’90, dat die trainings- en spelmentaliteit vooral moet worden afgedwongen door de technische staf. Hij haalt oud-assistent Bobby Haarms aan als voorbeeld. “Hij kon meedogenloos de vinger op de zere plek leggen en afdwingen dat spelers nog meer gaven dan ze dachten te kunnen. Veel spelers kunnen altijd nog tien procent meer geven dan ze denken, maar ze hebben daar wel begeleiding bij nodig. Eén speler kan daar misschien bij helpen, maar er moet collectieve bewustwording plaatsvinden.”
Dat woord ‘collectief’ is voor Endt van groot belang. En dat betekent niet alleen een collectief binnen de spelersgroep, maar een visie bij de hele club, van bovenaf. Die Ajax-visie was volgens Endt voorheen echter uit financiële nood geboren. “En nood is vaak een goede raadgever, want je wordt gedwongen om creatief te denken en streng beleid te voeren. Zodra je veel geld hebt, zoals bij Ajax de afgelopen jaren gebeurde, word je gemakzuchtig en haal je snel allerlei spelers. Vaak met een flinke portie hoop, maar weinig zekerheid, zoals ook nu bij Henderson. De wet van de remmende voorsprong eigenlijk.”
Beginnen de handen van Endt dan niet te jeuken om in te stappen bij zijn cluppie? “Ik ga niet solliciteren naar een nieuwe rol, maar wil zéker niet meejanken met de wolven in het bos. Zinnigheid en verstand moeten het opportunisme overwinnen en ervoor zorgen dat Ajax haar allure als voorbeeld van sportiviteit weer terugkrijgt.”