Het zijn grijze tijden in Amsterdam. De zon gaat vroeg onder en ook van het nieuws word je niet altijd vrolijk. Toch zijn er wel degelijk dingen om blij van te worden. Of het nu gaat om een klein gebaar, een groot initiatief of een eeuwenoude traditie: lichtpuntjes zijn door de hele stad te vinden. In deze rubriek wijzen wij je de weg naar de plekken waar Amsterdam straalt. Vandaag: een kijkje nemen in andermans huiskamer en tegelijkertijd samen genieten van amateur podiumkunstenaars.
In buurtkamer Bellamy Museum staan er vier rijen stoelen langs de met poster bedekte muren opgesteld. Bezoekers pakken nog snel nog een kopje koffie of thee met een stroopwafel voordat de voorstelling begint. De buurtkamer is een van de 89 locaties verdeeld over alle wijken van Amsterdam, waar mensen jaarlijks voor een dag hun woonkamers openstellen voor buren, vrienden en vreemden. Zonder van tevoren een kaartje te kopen kunnen Amsterdammers langs om te genieten van een scala aan culturele optredens. Naast cultureel genieten, is het ook een mogelijkheid voor mensen om verbinding te zoeken met elkaar en de buurt.
Voor ieder wat wils
“We hopen kunst en cultuur toegankelijk te maken voor iedereen, hoe groot of hoe klein je portemonnee ook is,’ zegt Chelsi Maas, programmamaker en lokale coördinator van Gluren bij de Buren in Amsterdam. “Doordat we het bij mensen thuis organiseren, hopen we ook wat meer binding in de buurt te creëren. Bijvoorbeeld dat de buren uitgenodigd worden, of dat de mensen uit de straat verderop langskomen.”
Een van de podiumkunstenaars is Wilco de Grote, die zich in buurtkamer Bellamy met zijn show Ik ben een man! Toch? letterlijk en figuurlijk blootgeeft. Figuurlijk, omdat hij vertelt over zijn leven als gescheiden veertigjarige in Amsterdam, zijn ervaringen in het Amsterdamse onderwijs met moeilijkere kinderen, en zijn hoop voor de toekomst. Letterlijk, omdat hij op een gegeven moment in alleen een speedo en een zwembrilletje uitlegt waarom hij, om weer beter in zijn vel te zitten, begonnen is met zwemmen.
Gespreksstof over onder meer de speedo en zijn ervaringen als leraar zijn na afloop reden genoeg voor mensen om nog even te blijven hangen. In gesprek met De Grote en met elkaar mengt het publiek zich langzaam steeds meer. ‘Op naar de volgende?’ oppert een van de bezoekers lachend, waarop er hier en daar instemmend gemompel klinkt. Gezamenlijk luisteren naar de perikelen van een veertigjarige man in Amsterdam heeft in dit geval geleid tot de verbinding die Maas hoopte te creëren.