AMSTERDAM – In de rubriek Verloren Amsterdam zoomen we dagelijks in op stukjes Amsterdam die dreigen te verdwijnen of inmiddels tot de historie behoren. Vandaag: wat is er volgens mevrouw van Tellegen verloren in Amsterdam?
Het is een rustige ochtend in het restaurant van bejaardencentrum het Amstelhuis aan de Ceintuurbaan. Hier en daar zitten wat ouderen verspreid. Een man komt zijn moeder opzoeken en ze drinken samen wat.
Aan een ronde tafel zit een oudere dame in een rolstoel. Aan haar gezicht is te zien dat ze op leeftijd is, eind 80, maar ze kijkt kranig uit haar ogen. Naast haar zit een vriendin, mevrouw Mol, die haar regelmatig opzoekt om samen te wandelen. Vandaag niet, het regent te hard. Dus lezen ze de krant.
De oudere dame weet niet goed wat er verloren is aan Amsterdam. ‘Wat een moeilijke vraag, hoe moet je dat weten?’ Ze haalt wat vage herinneringen op, voornamelijk over haar jeugd. Maar ze groeide op in Zeeuws-Vlaanderen. ‘Ik weet niet hoe lang ik al in Amsterdam woon, daar ben ik nog te jong voor.’ Beide dames lachen. Even heeft ze wat moeite met haar naam, maar na wat hulp zegt ze: ‘Mevrouw Tellegen.’
‘Misschien is de sfeer van de oude stad weg. Maar dat is niks nieuws, dat gebeurt altijd.’ Ze kijkt naar haar vriendin, die lacht terug maar zegt niks. ‘Mijn kinderen zijn weg.’ Dan zegt mevrouw Mol: ‘Het geheugen, dat raakt verloren.’