Medewerkers van de UvA komen online bij elkaar om het nieuwe jaar in te luiden. NAP Nieuws bezocht maandag een borrel met een bijzondere opzet van de Faculteit der Geesteswetenschappen.
‘Dit zijn de wandelgangen die we niet meer hebben’, stelt historicus Nanci Adler met een glimlach vast. Hier, in deze breakout-room op Zoom, is ze drie collega’s van de Faculteit der Geesteswetenschappen (FGW) aan de Universiteit van Amsterdam tegengekomen. Ze praten niet alleen over elkaars onderzoeken, maar lachen ook om een anekdote over een collega die in joggingbroek op zijn werkplek verschijnt.
De nieuwjaarsborrel is een van de drie jaarlijkse momenten waarop medewerkers van de faculteit bijeenkomen, naast de uitreiking van de Onderwijsprijs en de opening van het academisch jaar. Van de 1300 medewerkers van de FGW waren er maandag ruim honderd aanwezig. Volgens Maria Hagen, hoofd communicatie van de FGW, zijn dat er evenveel als bij de voorgaande nieuwjaarsborrels ‘in 3D’, zoals een deelnemer de niet-digitale ontmoetingen beschrijft. Ook andere faculteiten van de UvA organiseren online nieuwjaarborrels en pubquizzen zodat de medewerkers elkaar blijven zien.
In vijf toespraken, die afgewisseld worden met opsplitsingen naar nieuwe breakout-rooms, staat het belang van onderwijs aan de universiteit in deze tijd centraal. ‘De samenleving kan echt niet zonder ons’, zegt decaan Fred Weerman, in colbert. Zijn achtergrond is gewijzigd: hij lijkt aan de toog te zitten van Flying Dutchmen Cocktails, het café op de Singel dat voor de cocktails heeft gezorgd die bij de deelnemers thuis of op werk zijn bezorgd. Weerman zet zijn punt kracht bij: ‘Ik vraag me af of de oprichters van dat café weten dat het schip staat voor de verdoemde VOC.’
Na de speech van Weerman is het tijd om weer vijf minuten in een klein groepje te praten, aan ‘een nieuw tafeltje’ zoals wordt opgemerkt. Bij het ene gezelschap zorgt een koekoeksklok die afgaat in een van de huizen voor hilariteit, bij het andere gaat het over wat vrijheid betekent voor verschillende soorten mensen. Het is wat kort voor een kennismaking, want de meeste medewerkers kennen elkaar nog niet. Docenten, ondersteunend personeel en student-assistenten vermengen zich. ‘Bij een normale borrel ga je staan bij de mensen die je kent’, onderschrijft Hagen.
De kwaliteit van het onderwijs en het welzijn van de studenten zijn terugkerende thema’s. ‘We gaan een saai en ouderwets jaar tegemoet. Het gaat dit jaar om de kernvraag: hoe breng je kennis en vaardigheden over?’, zegt Carlos Reijnen, universitair hoofddocent Oost-Europese studies, om vervolgens aandacht te vragen voor de studenten. ‘Ons leven staat op stand-by. We wachten tot we weer mogen, maar voor studenten is dat nog veel erger. Zonder dat ze vooraf weten waar ze naar op weg waren, staan ze op stand-by, staat het stil. Dus een extra toost op deze groep.’ Reijnen heft het glas, maar hij wordt teruggefloten: pas op het einde gaan ze proosten.
Wanneer dat moment aanbreekt – de inhoud van de aangeleverde plastic zakjes is ingeschonken – blijft het geluid van klinkende glazen uit maar klinkt uit vele kelen: Dankjewel! Fijne dagen! Tot gauw! Veel dank! Nu ze elkaar niet meer bij de koffieautomaten spreken, moeten ze vaker op deze manier samenkomen, concluderen de deelnemers die als laatste blijven hangen op de borrel.