Het zijn grijze tijden in Amsterdam. De zon gaat vroeg onder en ook van het nieuws word je niet altijd vrolijk. Toch zijn er wel degelijk dingen om blij van te worden. Of het nu gaat om een klein gebaar, een groot initiatief of een eeuwenoude traditie: lichtpuntjes zijn door de hele stad te vinden. In deze rubriek wijzen wij je de weg naar de plekken waar Amsterdam straalt. Vandaag: het Tiny Buurthuis, een plek waar mensen samenkomen.
Het pontje naar Amsterdam-Noord staat vol met fietsers, wandelaars en een verdwaalde bakfiets waar vier pannenkoeken op het vuur staan. Het kleinste buurthuis van Amsterdam komt naar de mensen toe, zelfs als ze op de pont staan.
Het Tiny Buurthuis werd bedacht door Willem Dieleman, die een paar keer per maand met zijn bakfiets door de stad fietst en pannenkoeken uitdeelt. Het idee kreeg Dieleman tijdens zijn reis, toen hij meer dan twee jaar lang liftend de wereld over trok. Om zijn weldoeners te bedanken, maakte hij pannenkoeken voor ze. ‘Dat is iets wat mij aan thuis deed denken,’ vertelt hij. ‘Als ik ergens mocht slapen, vroeg ik mensen om vrienden uit te nodigen. Dan gaven we een feestje waar ik pannenkoeken bakte.’

Op reis is het makkelijk om mensen te leren kennen. Toen Dieleman ten lange leste toch heimwee kreeg, ging hij op zoek naar een manier om thuis ook mensen te ontmoeten en samen te brengen. ‘Ik wilde een nieuw concept bedenken, een medium voor het doorgeven van iets kleins. Het moest eenvoudig zijn, gezellig en in staat om mensen samen te brengen. Toen kwam ik met het Tiny Buurthuis, een buurthuis op wielen.’
Het idee: mensen komen samen rond de bakfiets en delen een pannenkoek. Dat contact leggen lukt niet altijd: ‘Mensen zitten er niet altijd op te wachten. Daarbij komt: iets gratis verkopen is best lastig. In Nederland zou dat niet zo moeilijk moeten zijn, maar we denken vaak dat er iets achter zit. Mensen begrijpen niet dat je ook zomaar iets kan geven.’
‘Ik heb ooit een dakloze en een YUP samen in de bakfiets gehad’
Maar meestal lukt het goed om mensen aan de praat te krijgen. Dieleman draait zich om naar de bakfiets waar twee boa’s, een ouder echtpaar en een taxichauffeur staan. ‘Kijk, als ik niet met jou aan het praten was, zou ik nu zorgen dat die mensen zouden mengen. Ik heb ooit een dakloze en een YUP samen in de bakfiets gehad. Die zouden elkaar normaal nooit gesproken hebben, maar toen zaten ze samen te bakken. Zo probeer ik mensen bij elkaar te krijgen, vooral de mensen die helemaal niet op elkaar lijken.’

Nog steeds maakt het buurthuis voornamelijk pannenkoeken. ‘Toch kan je er van alles mee doen. Het is bijvoorbeeld ook een podium en een huiskamer, maar de pannenkoek is wel een winnend concept. Het is makkelijk te maken, je kan het op elk moment van de dag eten en iedereen vindt het lekker.’
Dieleman deelt met een aantal vrijwilligers de laatste pannenkoeken uit, terwijl de zon over het IJ zakt. Even later ruimen ze de bakfiets op. Er zijn nog miljoenen mensen om samen te brengen, maar vandaag is het beslag op.