In haar appartementje aan de Loenermark in Amsterdam-Noord runt Anneke van der Berg (62) sinds kort een voedselbank voor dieren. Met haar hond, die ze uit Bulgarije redde, op schoot en omringd door drie rondrennende katten vertelt ze over haar initiatief. “Sommigen snappen niet dat arme mensen hun huisdier niet gewoon wegdoen. Maar een kind doe je toch ook niet weg?”
Wat is de dierenvoedselbank?
“Hier kunnen mensen die te weinig geld hebben om hun huisdier te verzorgen gratis voer krijgen.”
Hoe komt u op dit idee?
“Ik liep over het Buikslotermeerplein toen ik een gesprek opving tussen twee vrouwen. Eén van hen twijfelde om haar huisdieren weg te doen. Ze had geen geld meer voor de verzorging. Later zat ik thuis op de bank met mijn eigen hondje te knuffelen, en liet ik een paar traantjes door haar verhaal. Toen bedacht ik: een dierenvoedselbank!”
Hoe pakte u het aan?
“Ik maakte werkplek vrij in mijn appartement. Toen ging ik naar de Jumbo met mijn verhaal en vroeg om gratis dierenvoer. Daar deden ze niet aan mee, zeiden ze. Ik mocht wel mijn nummer achterlaten. De volgende dag werd ik gebeld: er stond een kar vol brokjes en dierensnoepjes voor me klaar! Het was eenmalig, maar wel mijn eerste donatie.”
En toen?
“Al snel nam de Inzamelbank voor Dieren contact met me op. Die stichting heeft vestigingen van dierenvoedselbanken in Lelystad, Almere en Vught. We besloten samen te werken en nu leveren zij het voer aan.”
Hoeveel vaste klanten heeft u?
“Op het moment drie, maar langzamerhand weten steeds meer mensen ervan. Ik moet het op dit moment vooral hebben van mond-tot-mondreclame. En gisteren kwam AT5 een filmopname maken en kreeg ik meteen twee nieuwe klanten erbij! Helaas zijn er ook veel mensen die het vervoer hierheen niet kunnen betalen.”
Hoeveel mensen verwacht u dat erbij komen?
“Dat kan ik moeilijk inschatten. Maar ik weet wel dat er veel arme mensen zijn met huisdieren. Ik heb nu denk ik een voorraad voor 25 klanten. En als ik te weinig heb, brengt de vestiging in Lelystad meer voer.”
Controleert u of de mensen wel echt arm zijn?
“Ik wil niet belazerd worden, dus de geïnteresseerden moeten zich aanmelden via een uitgebreid formulier op de website. Inkomen, toeslagen, hoeveel kinderen, hoeveel huisdieren: van alles moet worden ingevuld. Vervolgens is het verplicht dat ze zich legitimeren, een pasje van de voedselbank tonen en een bewijs van de schuldhulpverlening overhandigen. Pas dan zijn ze ingeschreven.”
En wat krijgen ze dan?
“Eén keer per week, op dinsdag, krijgen ze voer voor vijf dagen. Voor honden is dat vijf zakjes van vierhonderd gram, voor katten twee à drie van zulke zakjes. Ze moeten dan elke week terugkomen. Ze mogen wel iemand anders in hun plaats sturen, maar ze moeten minimaal één keer per maand zelf komen. Als ze het drie keer achter elkaar laten afweten, worden ze uitgeschreven en kunnen ze zich een tijdje niet meer aanmelden. Dan vraag ik me af: kun je je dieren nu opeens wel voeren?”
Hoe zijn de reacties?
“Bijna alleen maar positief. ‘Petje af hoor, meid’, zei gisteren nog iemand tegen me. Veel mensen die langskomen vertellen hun treurige verhaal. Laatst zat iemand hier nog huilend op de bank. Alles zat even tegen, dus ze was zó blij met het gratis voer.”
Zijn er ook mensen negatief?
“Ik zag dat onder het filmpje van AT5 een paar nare reacties staan. Sommigen snappen niet dat arme mensen hun huisdier niet gewoon wegdoen. Maar een kind doe je toch ook niet weg? Een huisdier kan evenveel warmte en liefde geven. Ik zou nog liever een droge boterham eten, dan mijn dieren afstaan.”