“We gaan vandaag wintersporten”, zegt fysiotherapeute Els Boosman (38) lachend. De praktijkeigenaresse van het Centrum voor Fysiotherapie en Fysiotraining in Buitenveldert is gekleed in een zwart sporttenue. Onder haar roze sportschoenen knispert de sneeuw. Achter haar lopen de twee deelnemers, Willy Willemsen (77) en Karin Bannenberg (48). Boosman stopt bij een grijze tegel waarop een oranje poppetje te zien is. ‘Kwiek Strekken’ staat erop. “Zet het ene been maar voor de ander en zak een beetje door de knieën”, zegt ze.
De tegel is een onderdeel van de Kwiek Beweegroute in Buitenveldert. Deze beweegroute is opgezet om senioren, maar ook mensen met een chronische ziekte of een andere blessure, vaker te laten bewegen. Achttien tegels met daarop steeds een andere oefening zijn verspreid over een 950 meter lange route. Deze vrijdag begeleidt Boosman voor het eerst de wandeling.
Vergrijzing
“Buitenveldert is een van de dichtstbevolkte en vergrijsde gebieden in Nederland. Daarom vonden we dit een goede locatie voor de route”, zegt Boosman. Ze veegt wat sneeuw weg en bekijkt de volgende stoeptegel. “De bedoeling is dat we hier gaan zitten op het bankje, maar dat is met de sneeuw niet zo handig”, zegt ze. “Pak in plaats daarvan maar de lantaarnpaal vast en beweeg je linkerbeen van achter naar voren.”
Het idee voor de beweegroute is overgekomen uit Eindhoven. “Jeroen Hofman, beleidsmedewerker Sport bij Stadsdeel Zuid, zag de route in Eindhoven. Hij is met het idee naar mij toegekomen”, vertelt Boosman. Samen met de ontwerpers van de route in Eindhoven, zijn Boosman en Hofman om tafel gaan zitten. Ze wilden dat de route onder andere langs het bejaardentehuis en het winkelcentrum zou lopen. “Dan kunnen mensen tijdens het halen van een boodschap ook een gedeelte van de route lopen.”
Stadsdeel Zuid heeft de tegels en een flyer waarop de oefeningen en de route staan gesubsidieerd. Met de folder kunnen mensen de route ook onbegeleid lopen. “De gemeente heeft een aantal weken geleden de hele route ook plat gemaakt. De boomwortels die onder stoeptegels doorgroeiden zijn weggehaald. Als ik hier met senioren loop, dan moet er niemand over uitstekende tegels struikelen”, zegt Boosman.
Boksen
Het trio loopt een hofje in tussen twee appartementsgebouwen. “Nu gaan we boksen, mevrouw Willemsen”, zegt Boosman. De vrouw kijkt haar argwanend aan, terwijl ze haar linnen tas tegen de muur gooit. “Nou, vooruit dan maar”, zegt ze, terwijl ze de ene voet voor de andere zet en haar gebalde vuisten voor zich uitslaat. “Sla hem op zijn neus”, moedigt Boosman haar aan. “Moet dat?” vraagt Willemsen.
“Ik dacht: dat wordt nog koud, maar ik heb het best warm zo”, vertelt Bannenberg vanachter haar paarse zonnebril. Ze heeft reuma en loopt daarom, in haar witte sneeuwschoenen, mee met de route. “Ik geneer me nu nog een beetje, maar met een grotere groep is dit natuurlijk best lachen.” Over de wangen van Willemsen rollen tranen van de kou. Ze veegt ze weg met een zakdoek. “Mijn broek zakt steeds af met al die bewegingen”, zegt ze lachend.
Ijsglad
Een van de laatste oefeningen wordt op een trap uitgevoerd. Samen met Willemsen trapt Boosman al het gevormde ijs van de trap af. “Loop maar vijf keer op en neer. En wel de trapleuning vasthouden, mevrouw Willemsen, het is glad.”
In januari en februari zal de wandelroute onder begeleiding van fysiotherapeute Boosman iedere vrijdag nog gratis te bewandelen zijn. Daarna vraagt ze ongeveer vijf euro per maand om mee te lopen in samenwerking met de stichting Meer Bewegen voor Ouderen. “Ons streven is tegen die tijd iedere wandeling een groep van twintig mensen te kunnen begeleiden.”
De route eindigt bij het CFF. Boosman bedankt de vrouwen dat ze de sneeuw wilden trotseren. “Zie ik jullie de volgende week?” De dames knikken, terwijl ze hun hand opsteken en ieder een andere kant oplopen.