Het zijn grijze tijden in Amsterdam. De zon gaat vroeg onder en ook van het nieuws word je niet altijd vrolijk. Toch zijn er wel degelijk dingen om blij van te worden. Of het nu gaat om een klein gebaar, een groot initiatief of een eeuwenoude traditie: lichtpuntjes zijn door de hele stad te vinden. In deze rubriek wijzen wij je de weg naar de plekken waar Amsterdam straalt. Vandaag: op bezoek bij het dierenasiel, het DOA.
Gehuld in de grauwe mist doemt het felgroene gebouw van het grootste dierenasiel van Nederland op, het DOA. Per jaar vangt een team van bijna 450 medewerkers, waarvan vierhonderd vrijwilligers, duizenden huisdieren op. Esther Balfoort (31) werkt er al twaalf jaar en is voornamelijk te vinden op de hondenafdeling. ‘Het begon als parttime baantje. Ik studeerde communicatie, maar toen er na mijn studie een aanbod kwam om hier meer uren te gaan draaien, greep ik die kans. Mijn hart ligt toch bij de dieren.’
Terwijl ze langs de hondenafdeling loopt, vertelt ze hoe ze hier terecht zijn gekomen. Zo is er hond Lady waarvan het dementerende baasje afstand moest doen. ‘Ze kwam met overgewicht hier aan, omdat het baasje steeds vergat dat ze haar al eten had gegeven.’
Bailey en Lady
In het asiel doen de verzorgers hun best om niet mismoedig te worden. ‘Mijn werk is niet te doen als ik alleen naar het verleden zou kijken. Ik focus mij daarom liever op de toekomst. Achteruit kijken doe ik niet, we willen de dieren zo snel mogelijk beter maken’, aldus Balfoort. Zo is er ook Bailey, een kruising tussen een rottweiler en een labrador. ‘Haar eerste baasje was overleden en het volgende baasje kreeg kanker, waardoor Bailey bij het uitlaten te sterk voor haar werd.’ Nu is ze weer op date geweest. ‘Zo noemen we de eerste kennismaking met een mogelijk nieuw baasje’, zegt Balfoort lachend.

Coronaperiode
Balfoort ziet in het asiel nog steeds de naweeën van de coronaperiode. ‘Mensen schaften massaal een huisdier aan zonder te beseffen wat voor zorg dat met zich meebrengt.’ De Landelijke Inspectiedienst Dierenwelzijn (LID) heeft in 2023 een hoge toename gezien in het aantal meldingen van verwaarloosde katten en honden, zo blijkt uit een recent rapport. Ook bij het DOA merken ze die stijging. Zo zit er een hondje vol met huiduitslag waar het baasje niets aan deed. ‘Het kan komen door het fokken of verkeerd voedsel, maar het baasje wilde er niks aan doen, terwijl er wel oplossingen voor zijn. Nu zit ze hier’.
Ook kattenverzorgster Noor van Gennep (29), al vijf jaar werkzaam bij het DOA, herkent hoe mensen achteloos een huisdier aanschaffen. ‘Soms komen er mensen hier binnen en vragen: ‘krabt deze kat?’ Dan zeg ik: ‘ga maar naar een speelgoedwinkel, daar kun je een mooi pluchen dier kopen’.’

In een van de kattenafdelingen zitten, liggen, loeren en verstoppen zich ongeveer tien katten. Direct aan de deur wordt Van Gennep verwelkomd door Brownie. Een kater met felblauwe ogen en een vacht die van licht- naar donkerbruin verkleurt. Terwijl hij haar kopjes geeft, vertelt ze hoe Brownie al eerder in een nieuw huis is geplaatst. ‘Alles gaat voor een tijdje goed, hij knuffelt en is sociaal, maar hij kan soms uit het niets het baasje aanvallen. We weten nog steeds niet waarom hij het doet, maar ja, nu is hij gezellig weer hier.’
Voorheen werkte de kattenverzorgster Van Gennep in de psychiatrie, ‘maar ik ben beter in het behandelen van dieren dan mensen’, grapt ze terwijl ze een grijs gestreepte kat in haar armen houdt.