In iedere editie van NAP schrijft een van onze redacteuren een column over Amsterdam naar aanleiding van een tijdstip. Vandaag is het drie uur ’s nachts geweest op een vrijdagavond. Sluitingstijd. Wat heeft Amsterdam nog te bieden?
Als middelbare scholier waren mijn weekenden overzichtelijk. Ik besteedde mijn avonden in Bogy’s Beach Bar, een danscafé in Doetinchem waar uitsluitend commerciële rap en R&B werd gedraaid. De variatie die de dj inbracht had vooral van doen met de volgorde van de nummers. Van ‘Get Busy’ van Sean Paul, naar ‘Yeah’ van Usher tot Nelly met ‘Ride wit me’. of andersom natuurlijk. En gedanst werd er, tot na vijven!
Bogy’s Beach Bar is niet meer. Ik heb het faillissement niet mee hoeven maken, want ik was verhuisd naar de Grote Stad, Amsterdam. De verwachtingen waren hooggespannen. Eindelijk kon ik een mondainer nachtleven omarmen. De teleurstelling was dan ook groot toen op mijn eerste vrijdagavond in de kroeg de lichten aan gingen om drie uur ’s nachts. Drie uur! Dat was in de Chocolate Bar in De Pijp, die was toen hip.
En dan moeten er keuzes gemaakt worden. Optie 1: De Mazzeltof. Ietwat volkse nachtkroeg met twee fruitautomaten. In de vroege avond leeg op randfiguren/stamgasten na, ’s nachts na sluiting van andere kroegen zo vol als een metro in Tokio tijdens de spits. Wel lekker dichtbij. Optie 2: Door naar het Leidseplein. Daar wachten bijvoorbeeld de Bubbels of het Cool Down Café. Men drinkt er shotjes uit minibierpullen. Er wordt feestmuziek gedraaid. Ieder nummer wordt na een minuut afgekapt. Allebei dus fout. Anders kan blijkbaar niet op de late avond.
Beide opties heb ik uitgebreid verkend. Vaak was het erg gezellig, maar vaak ook niet. En voordat iedereen protesteert: natuurlijk had ik ook naar bijvoorbeeld Trouw kunnen gaan, een club aan de Wibautstraat in het voormalige pand van de krant of naar Studio 80 aan het Rembrandtplein. Maar de klok had drie geslagen, dus daar was het nu te laat voor. En in de hoofdstad moet een mens toch ook in een gewoon café kunnen staan.
Ik ben niet de enige die zich ergert aan het openingsbeleid en aanbod van horeca. De actiegroep Ai!Amsterdam richt zich tegen de vertrutting van het Amsterdamse nachtleven. En even leek het of de lobby zin had. Er werd aangekondigd dat de openingstijden van cafés en clubs werden vrijgegeven. Vals alarm! De politie was er niet van gecharmeerd en burgemeester Van der Laan trok het plan vorig jaar weer in.
Een compromis werd snel gevonden in de 24-uurstenten. Tien locaties in Amsterdam zouden een vergunning krijgen om de hele nacht open te blijven. Dat lijkt er meer op, dacht ik. Al snel werd duidelijk dat er waarschijnlijk maar drie clubs een 24-uursvergunning krijgen. De andere vergunningen worden verdeeld onder musea, bioscopen, restaurants of winkels.
Persoonlijk is mijn behoefte aan kunst op vrijdagnacht na drieën wat lager dan gemiddeld. Bovendien zou ’s nachts schoenen kopen zelfs erg onverstandig kunnen zijn. Een lichtpunt: waarschijnlijk zijn er ook cafés die straks 24 uur open mogen. Nu nog duimen dat de foutheidsfactor tot een minimum wordt beperkt.
Hopelijk helpt het. Want heel soms verlang ik nog terug naar Bogy’s Beach Bar. En dat kan de bedoeling niet zijn.