Op het moderne schoolplein staat een grote gele berg

De gele heuvel in de Corellistraat
De gele heuvel in de Corellistraat (Foto:beeld.nu)
De gemeente Amsterdam trekt tot en met 2018 3 miljoen euro uit om schoolpleinen up to date te maken. Koren op de molen van Sasja Scherjon, die met haar bedrijf Het Nieuwe Schoolplein bijzondere speelplaatsen ontwerpt. Het plein aan de Corellistraat in Oud-Zuid is er daar één van.

OUD-ZUID – “Wie als eerste boven is!”, galmt het over het schoolplein aan de Corellistraat in Oud-Zuid. Twee kinderen van een jaar of zeven hollen hijgend de grote gele heuvel op die pontificaal uit de speelplaats van montessorischool De Wielewaal omhoog rijst. Een van hen, een meisje met een bloemetjesjas, glijdt uit en smakt op de berghelling. Gelukkig is de ondergrond zacht. Het grietje grijnst, staat op en klautert verder.

Het gele gevaarte lijkt een grote zandhoop, maar is een hippe rubberen speelheuvel voor kinderen, compleet met glijbaan, trampoline en een heuse houten klimwand. De berg bekroont de fikse opknapbeurt die het speelplein begin vorig jaar kreeg. Onderwijswethouder Simone Kukenheim (D’66) ziet ook wel wat in moderne schoolpleinen, en kondigde deze week aan 3 miljoen euro te reserveren voor de aanleg daarvan. Komend jaar maakt de gemeente twintig pleinen ‘uitdagender’ en ‘avontuurlijker’, à 50.000 euro per stuk.

De speelberg is het werk van Sasja Scherjon (57). Zij runt met collega Marjoleine Oppenheim het bedrijf Het Nieuwe Schoolplein, dat voor scholen en andere opdrachtgevers op maat gemaakte speelplaatsen levert. Scherjon ontwerpt en bouwt de speelterreinen, Oppenheim onderhoudt de contacten met de betrokken partijen en regelt de financiering.

Wipkip
Het plein aan de Corellistraat maakte het duo in opdracht van het stadsdeel Zuid. Het was hun derde project. “Eerst stonden hier zo’n suf speelhuisje en een wipkip”, zegt Scherjon vanaf een bankje op de speelplaats. “Daar konden de kinderen één kunstje mee doen, en dat was het.”

Kinderen beklimmen de klimwand
Kinderen beklimmen de klimwand (Foto:beeld.nu)
Dan is de klauterberg andere koek. “Kinderen kunnen helemaal zelf bepalen hoe ze op de berg spelen”, legt Scherjon uit. Ze denkt dat de kids, die door alle digitale verlokkingen al steeds minder buiten spelen, door haar creatie weer ouderwets op de proef worden gesteld. “Ze gebruiken hun spieren flink als ze naar boven rennen. Heel goed voor de motoriek.”

Een piepklein jongetje komt aangescheurd op een fietsje, en sprint met zijn helm nog op richting de bult. Hij stort zich op de trampoline. Dan waagt hij zich aan de tocht naar boven op de rubberen heuvel, die nog een beetje nat is van de regen. “Nee, nee!”, grijpt zijn moeder in. “Het is veel te glad! Vandaag alleen trampolinespringen!”’

Is het niet gevaarlijk voor die kleintjes, zo’n grote steile berg? Welnee, zegt Scherjon. Ze wandelt om de speelheuvel heen. “Het rubber is hartstikke zacht. We voldoen aan alle vereisten in de Warenwet Speeltoestellen, zó’n boekwerk is dat.” Een overdreven veilige speelplaats vindt ze maar saai. “Het is helemaal niet erg als een kind zich een keer een buil valt. Hier is tenminste wat te beleven.”

Bouwteam
Aan standaardontwerpen doet Het Nieuwe Schoolplein niet: elke speelplaats bedenkt Scherjon apart. “Ik stel me altijd voor dat ik zelf nog een kind ben”, zegt ze. Scherjon geeft persoonlijk leiding aan het bouwteam dat haar ontwerpen uitvoert. De bouw duurt drie tot vier weken, het ontwerpproces ongeveer twee maanden.

De meeste tijd gaat zitten in de fondsenwerving en in gesprekken met de betrokken partijen, legt Scherjon uit. Omdat haar ontwerpen nogal van elkaar verschillen kan Scherjon niet precies zeggen hoeveel een opgeknapt schoolplein kost, maar vaak moet ze nog behoorlijk aan haar voorstel schaven, voor het binnen het budget past. “Daarom is het ook fantastisch dat de gemeente nu geld vrijmaakt.” Momenteel werkt Scherjon aan vijf nieuwe opdrachten, maar ze hoopt dat het er dankzij de gemeenteplannen nog meer worden.

Voor een spelend meisje is het uit met de pret. “Kom, we gaan naar huis”, zegt haar vader, een man met een aktetas. Het meisje daalt af van de gele heuvel. Ze zucht. “Jammer dat ik niet nog even kon blijven.”