Foto: Gemeente Amsterdam Stadsarchief
AMSTERDAM – In de rubriek Verloren Amsterdam zoomen we dagelijks in op stukjes Amsterdam die dreigen te verdwijnen of inmiddels tot de historie behoren. Vandaag: met het sluiten van pakkenwinkel West-End Tailors verdwijnt één van de laatste gespecialiseerde kleermakers van de stad.
‘Het is raar. Je praat er jaren over, maar dan komt het ineens dichtbij. Toen ik de deur echt achter me dicht trok, heb ik wel een traan gelaten’, vertelt eigenaar Frank Reinold. Hij besloot om de deuren van West-End Tailors na 75 jaar voorgoed te sluiten.
De grootvader van Reinold runde de winkel voor de oorlog al in een ander pand. ‘In de oorlog is mijn opa de zaak uitgezet, omdat hij weigerde voor de Duitsers te werken. Daarom is hij vanuit huis gaan werken. Toen hij na de oorlog het pand weer wilde betrekken, werd hij ervan verdacht met de Duitsers te hebben samengewerkt. Toen is er een brandbom naar binnen gegooid.’
Toch waren er mensen die zijn grootvader geloofden. Na de oorlog werd hij benaderd door een kennis die wist dat hij samenwerking met de Duitsers juist had geweigerd. ‘Hij kreeg van deze man toen een pand aangeboden dat hij mocht huren. Dat is het pand waar wij nu zitten.’
Koninklijk Huis
Tijdens de wederopbouw begonnen de zaken goed te lopen. ‘Het Nederlandse leger moest weer aangekleed worden en wij maakten al uniformkleding. Ook kregen we, naast particulieren, steeds meer andere bedrijven die pakken van ons wilden. We hebben zelfs pakken gemaakt voor het Koninklijk Huis. Toen wij een contract kregen met KLM hebben wij dit pand gekocht.’
Kledingmakers zoals we ze van vroeger kennen, bestaan volgens Reinold niet meer. ‘De ambacht verdwijnt. Tegenwoordig wordt er bijna niks meer op maat gemaakt. Een mouwtje innemen, prima. Maar een kraag eraf halen en weer terugplaatsen, dat is er niet meer.’
Moeilijk figuur
Tegenwoordig krijgt Reinold daardoor vooral veel heel specifieke verzoeken. ‘Als iemand mij belt vanuit Zierikzee, dan heeft diegene geen maatje 52. Je weet direct dat iemand een aantal mankementen heeft, zoals een gefixeerde arm of een hele kromme rug. Ik wil iemand met zo’n moeilijk figuur graag helpen, maar het vreet capaciteit. De makkelijke klanten kan je hierdoor niet meer helpen.’
Daarom heeft Reinold besloten om alleen nog kleding te maken voor een aantal vaste klanten. ‘De uitverkorenen waarmee ik nog doorga zijn vooral heel erg blij. Anderen vinden het wel heel erg jammer. Ik kreeg een heel leuk bericht van een buurvrouw, die vertelde dat ze het een gemis vond voor Amsterdam dat een zaak als wij ermee stopt.’